لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 23
کاربرد ازن به عنوان کمک منعقد کننده:
اکسیداسیون مواد آلی موجود در آب و پساب می تواند فرآیند انعقاد را تحت تاثیر قرار دهد. با کاربرد ازن در مقادیر پائین، اکسیداسیون مواد آلی تا حدی اتفاق می افتد و باعث تغییر اجزا ساختمانی به موادی می شود که می توانند بوسیله واکنش های بینابینی باعث افزایش کارآئی عوامل منعقد کننده شوند. همچنین کاربرد ازن در مقادیر کم می تواند خنثی سازی و تجمع ذرات کلوئیدی را از طریق تشکیل لخته های ریز بهبود بخشد.
مکانیسم های زیادی برای علل افزایش کارآیی انعقاد بوسیله ازن ارائه شده است از جمله اینکه در برخی موارد افزودن یک اکسید کننده قوی مانند ازن ماهیت و یا مقدار بارهای موجود در سطح ذرات کلوئید را تغییر خواهد داد. بنابراین حذف این ذرات از طریق لخته سازی و صاف کردن در مرحله بعدی تسهیل و تقویت می شود. همچنین ممکن است که ذرات کوچک کلوئیدی که مقاوم به انعقاد هستند در سطح بیرونی مواد آلی طبیعی موجود در محیط جذب شوند. تحت این شرایط ازن زنی باعث متاثر کردن مواد آلی و همچنین مواد کلوئیدی چسبیده به آنها می شود و در نتیجه ازن با اکسید کردن مواد جذب شده، کارآیی عمل انعقاد را بهبود می بخشد.
بدنبال ازن زنی، گروه های اکسیژن دار بخصوص اسیدهای کربوکسیلیک افزایش می یابد و چون این مواد با اکسید آلومینیوم و مواد کلوئیدی تشکیل پل می دهند بنابراین باعث تجمع مواد آلی بر سطح ترکیبات آلومینیوم می شوند. همچنین تصور می شود که کاهش وزن مولکولی و افزایش قابلیت آبدوستی مواد آلی بدنبال ازن زنی باعث جدا شدن موادآلی از سطح ذرات می شود. سایر مکانیسم های پیشنهادی شامل آزاد شدن یون های فلزی است که بعنوان یک ماده منعقد کننده عمل می کند و همچنین شامل وقوع واکنش های مریزاسیون مولکول های پلی می باشد. (13، 14).
ملاحظات مربوط به ارزشیابی، طراحی و کنترل فرآیند:
پیش ازن زنی به طور موفقیت آمیزی بعنوان یک منعقد کننده در تصفیه متداول صاف سازی مستقیم و صاف سازی در خط بکار برده شده است. در تصفیه متداول با کاربرد پیش ازن زنی بهمراه کلرید آهن، آلومینیوم و پلی الکترولیت های کاتیونیک آلی نتایج خوبی بدست آمده است.
مقدار ازن موردنیاز:
مقالات متعدد نشانگر آن است که قدرت انعقاد مواد با ازن با مقادیر پائین موثرتر می باشد و در صورت اضافه شدن مقدار ازن فرآیند انعقاد دچار اختلال می شود. یکی از مهمترین پارامترها در مقدار ازن موردنیاز نسبت ازن به کربن می باشد. وقتی که این نسبت بالاتر باشد، در نتیجه مقدار ازن مورد نیاز بیشتر خواهد بود. بدلیل پیچیده بودن فرآیند انعقاد و همچنین امکان کاربرد ازن در نقاط مختلف، تعیین ارتباط استئوکیومتری کربن و ازن دارای پیچیدگی و دشواری زیادی می باشد. اما گستره معمول برابر 3/0 تا 4/0 میلی گرم به ازای هر میلی گرم کربن می باشد (13).
نقطه کاربرد و زمان تماس:
برخی پیشنهاد می کنند که ازن به طور مستقیم یا غیر مستقیم به نقطه اضافه شدن ماده منعقد کننده به آب و پساب اضافه شود تا تاثیر آن بر تصفیه متداول حداکثر گردد. ممکن است اثر تشدید کننده ازن و منعقد کننده آلومینیومی بوسیله سطوح ناپایدار (مانند حبابهای ازن) از بین برود. اضافه کردن مواد منعقد کننده قبل از تماس ازن می تواند کاربرد تلاطم حوض تماس را جهت کارائی لخته سازی بهبود ببخشد.
تاثیر قلیائیت و PH:
شناخت و دانش فعلی در مورد شیمی ازن در آب نشان می دهد که آب حاوی PH و قلیائیت کربناتی، نقش عمده ای در کرابرد ازن بعنوان یک منعقد کننده بازی می کند.
تغییرات قلیائیت و PH سرعت تجزیه ازن را تغییر میدهد و این امر تاثیر مستقیم ازن را در مقایسه با تاثیر مستقیم رادیکال آزاد تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین تغییرات PH و قلیائیت میزان انتقال ازن را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
با وجود تمام کارهای انجام شده مدارک محکمی دال بر برتر بودن مکانیسم خاصی در این زمینه وجود ندارد، لذا قبل از انتخاب سیستم باید مطالعات کافی در سطح پایلوت با توجه به مطالعات قبلی صورت گیرد (13).
کاربرد ازن جهت حذف جلبک:
جلبک ها در محل هایی که نور و غذای کافی وجود داشته باشد، رشد خواهند کرد و در نتیجه رشد سریع خود باعث تولید توده های جلبکی در منابع آب مانند دریاچه ها و رودخانه ها می شوند. جلبک ها علاوه بر مشکلاتی که از نظر زیبائی در مناظر عمومی ایجاد می کنند باعث برهم خرودن تعادل اکسیژن در اکوسیستم های آبی می شوند که می تواند باعث مسائلی از قبیل مرگ و میر آبزیان، ایجاد طعم وبو در آب و انسداد مجاری آب شود. جلبک ها همچنین می توانند باعث بروز مشکلات عظیم و فراوانی در تصفیه خانه های آب و یا در قسمت های انتهایی سیستم های تصفیه فاضلاب شوند این مشکلات به طور خلاصه عبارتند از: کاهش کارآئی فرآیند انعقاد و لخته سازی، افزایش مصرف و مواد شیمیائی موردنیاز، انسداد صافی ها، رشد بر روی مخازن و ایجاد طعم وبو در آب و همچنین در برخی موارد که بتوانند از سیستم های صاف کننده عبور کنند باعث طعم و بوی شدید در آب شبکه شده و همچنین با مواد گندزدا مانند کلر ترکیب و باعث تشکیل ترکیبات جانبی خطرناک شیمیائی می شوند. بعلاوه برخی جلبک ها می توانند باعث وارد کردن مواد سمی خطرناک به آب بشوند.
جلبک ها در پساب سیستم های تصفیه بوسیله برکه های تثبیت نیز وجود دارند و در برخی موارد جهت حصول استانداردهای تخلیه، نیاز مبرمی به حذف این مواد از پساب می باشد که جهت انجام این کار روش های متعددی وجود دارد ازجمله آنها استفاده از صافی های ریز، شناورسازی، صاف سازی با لخته سازی یا بدون لخته سازی می باشد. همچنین استفاده ازن جهت حذف جلبک ها یکی از روش هائی است که مورد توجه واقع شده است و بخصوص روش شناورسازی توام با ازن زنی یکی از مطلوبترین روش های موردنظر می باشد.
شناورسازی بوسیله ازن:
یکی از فرآیندهای ترکیبی جدید است که از خصوصیات فیزیکی پدیده شناورسازی بهمراه خصوصیات اکسیدکنندگی ازن بطور توامان استفاده می کند. شناورسازی بوسیله ازن در جائی که هدف کاهش بار وارده به قسمت های بعدی تصفیه است، می تواند بعنوان یک فرآیند پیش تصفیه استفاده شود. این فرآیند شامل یک تانک اختلاط سریع و سازه ای مناسب جهت شناورسازی می باشد. سازه موردنیاز این فرآیند به سطح و فضای کمی نیاز دارد (13).
گندزدائی
از آنجائی که فاضلاب دارای عوامل بیماری زای فراوانی می باشد، حتی هنگامی که مراحل تصفیه ثانویه را نیز طی می کند باز هم دارای تعداد زیادی از عوامل بیماریزا می باشد که وجود این عوامل بیماریزا کاربرد فاضلاب را جهت مصارف بعدی مانند استفاده های تفریحی و غیره محدود می کند. لذا جهت جلوگیری از انتشار و گسترش بیماریها و از بین بردن عوامل بیماریزا، گندزدایی فاضلاب در مراحل پایانی تصفیه جز جدائی ناپذیر هر سیستم تصفیه ای به شمار می آید. گندزدائی فاضلاب که به نابودی ارگانیسم های بیماری زای موجود در آب یا فاضلاب اطلاق می شود یکی از اهداف عمده آن سالم سازی آب و پساب فاضلاب جهت استفاده مجدد می باشد و همانگونه که قبلاً نیز اشاره شد جهت حصول استانداردهای تخلیه خروجی تصفیه خانه منابع آب بسته به مصارف و کاربرد آن باید حداقل گندزدائی لازم جهت دستیابی به این استانداردها صورت گیرد.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
